Kurfürstliche Fayencerie Poppelsdorf (Fabryka Fajansu Poppelsdorf) była założona w 1755 r. przez Ferdinanda von Stockhausen i jego szwagra Johana Jacoba Kaisin. O uruchomieniu manufaktury w Poppelsdorf (dzielnica Bonn) zdecydował książę-elektor Kolonii Klemens August Wittelsbach. Planem było odkrycie sekretnej receptury porcelany. W 1757 r. z powodu niepowodzenia prac nad recepturą książę wycofał swoje wsparcie. Założyciele firmy od tej pory musieli samodzielnie ją finansować. Znane jest tylko kilka przykładów produkcji z tego okresu.
W związku z problemami finansowymi aż do 1805 r. najemcy i właściciele zmieniali się kilka razy. W 1805 r. zakład przejął Johann Mathias Rosenkranz wraz ze swoim zięciem Mauritzem Wulfem. W cztery lata później pracowało tu 15 osób, ale do 1816 r. zatrudnienie wzrosło do 80 osób.
Wilhelm Wessel w związku z bankructwem Mathiasa Rosenkranza kupił część manufaktury w 1825 r. Gdy trzy lata później Rosenkranz zmarł, Wessel kupił działkę w pobliżu zakładu gdzie zbudował nową fabrykę fajansu i ceramiki. Dzięki jego wysiłkom fabryka ta zdobyła renomę i odniosła sukces. Dalsze informacje o historii fabryki Wessela można znaleźć tutaj.
Pozostałości firmy Rosenkranza przejęli w 1829 r. Christian von Reth i Vianden (obaj zięciowie Rosenkranza). Nowa spółka działała pod nazwą Christian von Reth & Co. W 1836 r. fabrykę przejął wierzyciel o nazwisku von Recklinghausen wraz z braćmi Paulem Josephem Mehlem i Everhardem Josephem Mehlem. Firmę przemianowano wówczas na Kurfürstliche Fayencerie Paul Mehlem.
W efekcie zakład przeniesiono do zabudowań powstałych na nowej działce i nazwę zmieniono na Steingutfabrik Franz Anton Mehlem (ojciec obu braci Mehlem). Fabryka istniała w tej formie do 1884 r. Był to czas szybkich przemian technologicznych w spółce. Aby sprostać konkurencji ze spółką Villeroy & Boch z Mettlach budowano nowe piece i zainstalowano silnik parowy.
Na początku lat 50. XIX w. zmarł von Recklinghausen i wkrótce po nim odeszli również Franz Anton Mehlem i Paul Joseph Mehlem. Everhard Joseph Mehlem zmarł w 1865 r. Spółkę przejął Ferdinand Frings.
Franz Guilleaume został udziałowcem w 1874 r., a w krótkim czasie po tym wydarzeniu zmarł Frings. Od 1884 r fabryka działała jako Steingut-Fabrik und Kunsttöpferei F.A. Mehlem, Inh. F. Guilleaume. W 1890 r. słowo "Royal" i rok "1755" zostały dodane do sygnatury fabryki.
Franz Guilleaume zmarł w 1914 r., a w 1920 r. zakład sprzedano firmie Villeroy & Boch. W 1925 r. produkcję przeprofilowano na porcelanę sanitarną. W 1931 r. fabrykę w Bonn zamknięto z powodu trwającego kryzysu gospodarczego.
