Kurfürstliche Fayencerie Poppelsdorf (Fabryka Fajansu Poppelsdorf) została założona w 1755 roku przez Ferdinanda von Stockhausena i jego szwagra Johana Jacoba Kaisina. Założenie manufaktury w Poppelsdorf (Bonn) zostało nakazane przez księcia elektora Kolonii Clemensa Augusta von Köln. Plan zakładał odkrycie sekretnej receptury porcelany. W 1757 roku książę wycofał subwencję dla firmy, jako że nie udało się rozpocząć produkcji porcelany. Założyciele musieli odtąd samodzielnie finansować rozwój firmy. Z tego pierwszego okresu istnienia zakładu pozostało bardzo niewiele wyrobów.
Z powodu problemów finansowych do 1805 roku kilka razy zmieniali się właściciele i najemcy fabryki. W 1805 roku firmę przejął Johann Mathias Rosenkranz wraz ze swoim zięciem Mauritzem Wulfem. W cztery lata później nadal pracowało tu tylko 15 osób, ale do 1816 roku udało się rozwinąć produkcję i zwiększyć zatrudnienie do 80 pracowników.
Wilhelm Wessel nabył część fabryki w 1825 roku w wyniku bankructwa Mathiasa Rosenkranza. Gdy Rosenkranz zmarł trzy lata później, Wessel zakupił działkę w pobliżu fabryki i postawił na niej nowy zakład. Dzięki jego wysiłkom firma szybko zaczęła cieszyć się szacunkiem i uznaniem.
Ludwig Wessel zmarł w 1838 roku. Spółka została przejęta przez jego syna Franza Josepha Wessela i jego szwagra Karla von Thielmanna. Karl von Thielmann w 1842 roku zdecydował się na opuszczenie spółki. Franz Joseph Wessel z kolei rządził w firmie do 1868 roku, gdy zarząd przejęli jego synowie: Nikolaus Joseph Wessel i Carl Ludwig Wessel.
Po śmierci Nikolausa jego brat przekształcił firmę w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Poważne kłopoty zakład przechodził w trakcie wielkiego kryzysu. Dodatkowo, w 1926 roku miał miejsce pożar, który prawie całkowicie strawił fabrykę w Poppelsdorf.
W efekcie firmę wykupił Friedrich Butzke z Berlina. Spółka odtąd wytwarzała tylko ceramikę sanitarną. Po II wojnie światowej spółka z Poppelsdorf została przemianowana na Wessel Keramische Werke AG. Produkcję ostatecznie przerwano w 1969 roku.
