Pierwsza fabryka fajansu we Włocławku została założona w 1873 roku. Produkowano tu między innymi miski, talerze oraz zastawy śniadaniowe i obiadowe. Część produkcji zdobiono charakterystycznymi kolorowymi dekoracjami kwiatowymi. Pierwsi właściciele to Zygmunt Kühfeld, Dawid Czamański, Izydor Szrejer i Bernard Boas.
We Włoclawku działało wiele fabryk fajansu:
- Fabryka Fajansu Teichfelda i Asterbluma (1882 - 1939)
- Fabryka Fajansu Leopolda Czamańskiego (1888 - 1939)
- Polska Fabryka Fajansu Bracia Cohn i S-ka (1922 - 1930)
- Zakłady Ceramiczne A. Czarniecki i S-ka (1937 - 1939)
- Fabryka Fajansu "Keramos" (1923 - 1939)
Podczas II wojny światowej włocławskie fabryki fajansu stały się częścią majątku Trzeciej Rzeszy. Produkty fajansowe sygnowano w tym czasie znakiem "Leslau". W 1945 roku fabryki zostały z kolei własnością państwa polskiego i do 1955 roku działały pod nazwą Polskie Zjednoczone Fabryki Fajansu. W późniejszym okresie nazwę zakładów zmieniona na Włocławskie Zakłady Ceramiki Stołowej im. Rewolucji 1905 r. Częścią zakładów stała się Fabryka Fajansu w Kole.
W okresie powojennym ręcznie produkowane i malowane wyroby tych zakładów nazywano "Włocławkami". Moda na nie była widoczna szczególnie w latach 70. XX wieku. Fajanse były malowane przez artystów, organizowano liczne konkursy. W tym okresie powstawało wiele wyrobów autorskich.
W 1990 w związku z trudną sytuacją gospodarczą wstrzymano produkcję. Tradycyjne wyroby fajansowe rozpoczęto ponownie wytwarzać w 2002 roku we Włocławskiej Fabryce Fajansu.
