Druga połowa XVI w. jest okresem wzmożonej produkcji majoliki we Włoszech i w Hiszpanii. Majolika jest rodzajem ceramiki pokrytym nieprzezroczystą polewą ołowiowo-cynową o bogatej kolorystyce. Włoska i hiszpańska ceramika wkrótce zaczęła być naśladowana przez holenderskich garncarzy. Wytwórcy ci spotkali się na początku XVII wieku z konkurencją ze strony chińskiej porcelany. W efekcie powstały wyrabiane w technice fajansu delfty. Holenderscy garncarze imitowali w ten sposób chińską porcelanę.
Centrum produkcji delftów stało się miasto Delft. Ośrodek ten zyskał na znaczeniu po upadku Antwerpii, największego miasta, centrum kulturalnego, gospodarczego i finansowego Holandii. W 1585 roku uciekający z Antwerpii garncarze osiedlili się w Delft.
W XVII i XVIII wieku Delft było stolicą europejskiej produkcji ceramiki. W 1710 roku w niemieckiej Miśni rozpoczęła się jednak historia europejskiej porcelany, którą zaczęto produkować również w Holandii. W 1840 roku na rynku pozostał tylko jeden producent delftów - De Porceleyne Fles. Popularność tego typu wyrobów powróciła dopiero w drugiej połowie XIX wieku.
Tutaj znajdziesz informacje o datowaniu wyrobów De Porceleyne Fles.
