Produkcja ceramiki stołowej rozpoczęła się w Wilhelmsburgu w XVIII w. W kilka lat później zakład przeniesiono na teren majątku "Winckhlmill in der Lödergassen". Skalę produkcji znacznie zwiększono w 1883 r., gdy Imperialna i Królewska Fabryka Kamionki i Porcelany (k.u.k. privilegierte Wilhelmsburger Steingut- und Porzellanfabrik) została kupiona przez Heinricha Lichtensterna z Wiednia. W 1885 r. zarządzanie fabryką przejął syn Heinricha, Richard.
Lichtensternowie od 1909 r. także byli właścicielami fabryki ceramiki w Znoim (czeskie Znojmo), a kilka lat później przejęli fabrykę kamionki "Brüder Urbach" zlokalizowaną w Turn-Teplitz (Bohemia). Przez pewien trzy zakłady działały wspólnie jako Triptis AG.
Upadek cesarstwa austro-węgierskiego spowodował utratę dotychczasowych rynków, na które sprzedawano wyroby z Wilhelmsburga. Fabryka zaczęła stawiać na eksport. Na początku lat 20. XX w. rozpoczęto produkcję ceramiki sanitarnej. W kolejnych latach konieczne było przezwyciężenie skutków wielkiego kryzysu. Pomimo trudności, w 1934 r. udało sie rozpocząć produkcję porcelanowych zastaw stołowych.
12 marca 1938 r. niemieckie oddziały anektowały Austrię. Lichtensternowie, którzy byli Żydami musieli ratować się ucieczką z kraju. Od 1938 r. do 1945 r. fabryka działała jako część Ostmark Keramik AG.
Wkrótce po zakończeniu II wojny światowej przywrócono produkcję, ale przedwojenni właściciele mogli wrócić do Austrii dopiero w 1955 r. Od 1950 r. koncentrowano się coraz mocniej na produkcji porcelany. W 1969 r. ostatecznie zakończono wytwarzanie ceramiki.
W połowie lat 50. wprowadzono markę Wilhelmsburger Porzellan używaną dla porcelany technicznej. Przez pewien po wprowadzeniu linii liliowej porcelany (Lilien Porzellan), porcelanę techniczną produkowano równolegle z wyrobami kamionkowymi. Z czasem jednak tylko porcelana techniczna opuszczała zakład w Wilhelmsburgu.
