Taszkencka Fabryka Porcelany została założona w 1953 r. na polecenie władz radzieckich. Zakład jest uznawany za pierwszą fabrykę w Azji Środkowej. Taszkencka fabryka powstała, aby zaopatrywać w porcelanę pięć radzieckich republik z regionu. Produkowano tu dzbanki, półmiski, talerze i porcelanowe pamiątki.
Surowce do produkcji porcelany wydobywane w Uzbekistanie są zanieczyszczone tlenkiem żelaza, co powoduje powstanie ciemnych plamek na powierzchni wytwarzanej porcelany. Z tego powodu surowce sprowadzano w czasach ZSRR z Rosji i Ukrainy. Początkowo w zakładzie w Taszkencie używano form, którymi podzieliły się inni radzieccy producenci porcelany. Po kilku latach przedsiębiorstwo pozyskało własnych artystów, którzy tworzyli nowe modele.
Na początku lat 80. XX w. taszkenccy chemicy stworzyli lokalną wersję porcelany kostnej. W tej wersji dodatkiem do porcelany były zdrewniałem łodygi bawełny.
W czasach trwającej w Związku Radzieckim firma przechodziła przez trudny okres. W 1991 r. po rozpadzie ZSRR taszkencka fabryka została sprywatyzowana. Wkrótce po tym wydarzeniu produkcja została zakończona z powodu utraty rentowności.
W 2018 r. prezydent Uzbekistanu zdecydował o przywróceniu zakładu do życia. Nieużywane obiekty zostały odrestaurowane, wybudowano też nowe budynki. Fabrykę wyposażono w sprzęt z Chin.
