Wilhelm Caspar Wegely w 1751 uzyskał od Fryderyka II wyłączny przywilej na założenie manufaktury porcelany. Król dodatkowo zniósł dla jego firmy cła przy wwozie materiałów potrzebnych do produkcji. Wegely otrzymał także budynek, gdzie mógł umiejscowić manufakturę. Wyroby z tego okresu oznaczano literą "W". W 1757 roku król pruski Fryderyk II Wielki wycofał swoje wsparcie dla zakładu, a Wegely zrezygnował z dalszej kontynuacji produkcji.
W 1761 roku Johann Ernst Gotzowsky kupił recepturę produkcji porcelany, a także surowe materiały i formy z fabryki Wegely'ego. Już w 1763 roku berlińska fabryka została kupiona przez króla Prus Fryderyka II Wielkiego. Od tego roku firma nosiła nową nazwę - Königliche Porzellan-Manufaktur (Królewska Manufaktura Porcelany). Królewska fabryka używała odtąd jako swojego znaku królewskiego godła, symbolu berła malowanego kobaltowym błękitem.
Fryderyk II używał porcelany KPM jako prezentu dyplomatycznego. Zamówiona przez niego porcelana trafiła na wiele królewskich stołów Europy.
W 1797 roku KPM została pierwszą w kraju manufakturą wyposażoną w maszynę parową. Gdy w latach 1807 - 1808 Napoleon okupował Berlin, przejął zapasy firmy. Zostały one zlicytowane na aukcjach we Wrocławiu i w Warszawie.
W 1918 roku monarchia upadła. W efekcie, firma zmieniła nazwę na Staatliche Porzellan-Manufaktur (Państwowa Manufaktura Porcelany).
W 1943 roku budynki fabryki zostały zniszczone w jednym z alianckich nalotów. Fabrykę odbudowano wkrótce po wojnie i wznowiono produkcję.
