Helena Wolfsohn była blisko związana z porcelanowym biznesem jej ojca, który działał pod nazwą L. Meyer & Söhne. Helena kupowała biała porcelanę (głównie drugiej nkategorii wyroby miśnieńskie) i dekorowała je nawiązują do stylu pierwszych wyrobów z królewskiej manufaktury z Miśni i tamtejszego malarza Johanna Gregoriusa Höroldta. Nawiązywała ona również w swoich pracach do obrazów Watteau.
W 1878 roku dekoratornia została przejęta przez córkę Heleny, Emilie Elb. W kolejnym roku zaczęły się jednak poważne problemy firmy związane z procesem, jaki miśnieńska manufaktura wytoczyła żadając zaprzestania używania sygnatury AR (Augustus Rex). W 1881 roku studio zostało zmuszone do rezygnacji z używania znaku AR w Niemczech, a w 1883 roku w Anglii. Wysokość zasądzonego odszkodowania spowodowała, że firma popadła w poważne problemy z płynnością.
W 1893 roku mąż Emilie, Leopold Ludwig Elb został jedynym właścicielem studia. W 1906 roku sprzedał jednak interes Xaverowi Ernstowi Stephanowi, którego syn Walter Ernst Stephan prowadził firmę aż do przejścia na emeryturę w 1949 roku.
