Założycielem koreckiej wytwórni fajansu i porcelany był książe Józef Klemens Czartoryski, ostatni przedstawiciele koreckiej linii swojego rodu. Manufaktura powstała w oparciu o kontrakt zawarty przez księcia 17 listopada 1783 r. z Franciszkiem Mezerem. Mezer został pierwszym dyrektorem fabryki farfurowej koreckiej.
Początkowo w manufakturze produkowano fajans, ale już w 1789 roku Mezer przeprowadził pierwsze próby wyrobu porcelany. 1 maja 1790 roku udane przykłady porcelany z Korca trafiły do króla Stanisława Augusta.
Dynamiczny rozwój fabryki powstrzymały rozbiory, w wyniku których leżący na Wołyniu i w strefie rosyjskiego zaboru Korzec utracił dostęp do rynków zbytu na terenach leżacych jeszcze w Polsce, czy na terenie państw zaborczych chroniących swoje rynki wysokimi cłami.
Franciszek Mezer odszedł ze stanowiska dyrektora w 1795 roku. Jego miejsce zajął brat, Michał. Zwieńczeniem serii nieszczęść był pożar, jaki miał miejsce pod koniec 1796 roku. Odbudowa fabryki trwała około roku.
W 1804 roku fabrykę opuścił Michał Mezer,który założyłmanufakturę w Baranówce. Jego następców znaleziono wśród pracowników francuskiej wytwórni w Sevres. Do Korca trafili Meraud i Petion. Nowym dyrektorem został Meraud, który pełnił tę funkcję do 1807 roku gdy jego miejsce zajął Petion.
W 1807 roku produkcję fajansu przeniesiono do Horodnicy. Manufaktura w Korcu produkowała od tego czasu wyłącznie porcelanę.
Wiadomo, że w latach 1814 - 1817 spółce prezesował mążjednej z córek Czartoryskiego, Eustachy Sanguszko. Jego następcą był Gabriel Rzyszczewski, który w 1821 roku wydzierżawił fabrykę Petionowi.
Końcowe lata istnienia manufaktury w Korcu (1824 - 1832) to okres schyłkowy. Wyroby z tego okresu oceniane były jako drogie w stosunku do pogarszającej się ich jakości. Ostateczna likwidacja i wyprzedaż wyrobów z magazynów trwała do 1847 roku.
