XIX-wieczna karpacka ikona.

Ta ikona Opieki Najświętszej Bogurodzicy przedstawia Theotokos (Matkę Bożą) stojącą ponad Carem i Carycą. Ramiona Matki Bożej, w których trzyma welon uniesione są w modlitwie. Korzenie tego typu ikon sięgają X wieku i Konstantynopola, stolicy Cesarstwa Bizantyjskiego.

Na przedmieściach Konstantynopola o nazwie Blacherne znajdował się kościół. W świątyni tej przechowywano relikwie Maryi (szatę, welon i część pasa). Przedmioty te trafiły tu w V wieku z Palestyny. Kościół do 627 roku znajdował się poza murami obronnymi Konstantynopola.

W X wieku Blacherne było zagrożone atakiem barbarzyńców. W tej sytuacji święty Andrzej Jurodiwy (Andrzej Szaleniec Chrystusowy) wraz ze swoim uczniem świętym Epifaniuszem i grupą innych wiernych doznali w kościele wizji. Zobaczyli Matkę Boską modlącą się i zapłakaną. Po dłuższym czasie Theotokos rozciągnęła swój welon nad zgromadzonymi ludźmi co miało być symbolem jej ochrony. Właśnie to zdarzenie upamiętnia Ikona Opieki Najświętszej Bogurodzicy.